Van 'Is dit het nou?' naar 'YES dit is het!'
Alles heb je ‘goed’ gedaan in je leven, zoals het van je verwacht werd. Nu je de 30 aangetikt hebt, gestudeerd hebt en een goede baan hebt gevonden, zou je leven toch precies moeten zijn wat je ervan verwacht had? Iedereen ziet een succesvolle & ambitieuze vrouw die haar leven op de rit heeft, maar van binnen voelt het niet zo. Successen voelen voor jou niet meer als succes, je twijfelt aan je eigen kunnen, je bent bang dat je niet meer zo ambitieus bent als je vroeger was, je rent rondjes in je eigen hoofd omdat je maar geen oplossing kunt bedenken voor die gevoelens en je denkt: “Is dit het nou? Moet ik dit nog 40 jaar doen?”
Herken jij je in het volgende?
Zodra jij de voordeur van jouw werk nadert, denk je elke keer opnieuw: Daar gaan we weer… Je hebt het gevoel dat je elke dag op je werk een showtje laat zien. Wat je van binnen voelt, durf je namelijk niet te uiten. Wat zullen ze ervan vinden? En wat als mijn leidinggevende erachter komt?
Je doet je werk omdat het moet, maar het komt niet vanuit jezelf. Je bent continu afgeleid. Je komt elke dag uitgeput thuis, je hebt nergens zin meer in en je kijkt uit naar het weekend.
Je voelt dat het tijd is voor ander werk, maar na alles wat je hebt opgebouwd in je carrière, dat kan je toch niet zomaar opgeven?
Als je voorzichtig je partner of een vriendin in vertrouwen neemt dat je ‘misschien niet helemaal blij bent met hoe je leven eruitziet, krijg je het Spaans benauwd bij de gedachte dat je nieuw werk moet gaan proberen. Je praat het snel weer goed voor jezelf: ‘het is eigenlijk best oké, zo slecht is mijn huidige baan nu ook weer niet’.
Je leeft van vakantie naar vakantie. In de vakantie leef je helemaal op, je wordt weer die mooie, bruisende & stralende vrouw die van het leven geniet. Tot de maandag dat je weer terug bent, je kijkt in je agenda en telt de weken alweer af naar de volgende vakantie… De vakantie-versie van jezelf lijkt nog maar een vage vakantieherinnering….
Dit kan zo niet langer meer doorgaan. Je bent bang dat je leidinggevende vindt dat je niet meer goed functioneert. ‘Ze zullen toch wel iets moeten merken aan mij? Straks word ik ontslagen.’ En hoe moet dat dan als je moet gaan solliciteren? Wie wil mij nu hebben? Je trekt jezelf terug, je twijfelt aan jezelf en je ziet geen oplossing voor de enorme klotezooi waar je in zit. Je ziet geen perspectief
meer en je zit met je handen in ’t haar. Wie?, Wat?, Waar?. ‘Help!’ is wat je van de daken wil schreeuwen!
Wake up! Bovenstaande gun ik niemand. En dat gebeurt natuurlijk alleen maar als je ervoor kiest om nu geen actie te ondernemen. Want wat er ook gebeurt, hoe erg de situatie ook geworden is, je hebt altijd een keuze om in actie te komen, om uit te zoeken wie je diep van binnen bent en te gaan doen wat dáár het beste bij past. Dan pas wordt het leven weer leuk, en een stuk gemakkelijker!
